Leah wiem o co chodzi ale nie widzę w tym niczego złego. Widzisz w końcu każdego to trafi. Jeśli twojego brata trafiło wpojenie to nie ma na to sposobu. Uwierz mi bo wiem coś o tym. *powiedział spokojnie patrząc na dziewczynę.*
Jeśli Seth tego właśnie chce to powinnaś go wspierać a nie go dołować i ochrzaniać. A poza tym powinnaś go słuchać. Otrzymał ważne stanowisko i ogłoszę to na następnym zebraniu Sfory. *dodał prawie warcząc.*

Dlaczego po tak długim czasie nadal nie mogła na niego patrzeć? Była zła na siebie za własną słabość. Skupiła się na negatywnych emocjach, bo dzięki temu, nie musiała zbyt wiele myśleć o dręczącej ją przeszłości.
- Nie chcę, żebyś się wyprowadzał – powiedziała bardziej ludzkim tonem, choć nadal zła. – chcę, żebyś zrozumiał, w jakiej sytuacji mnie stawiasz, informując mnie o tym tak po prostu.

Odwróciła się w stronę morza, milknąc na chwilę.
- Pogodziłam się z myślą, że wpoiłeś sobie tę dziewczynę, ale ciężko mi wyobrazić sobie wasz ślub. I nadal myślę, że jest za wcześnie. – spojrzała na niego ponownie. – Ale wiem, że i tak zrobisz to, co będziesz chciał zrobić. Zwłaszcza mając poparcie reszty – wskazała ruchem ręki na Sama, na którego nadal starała się nie patrzeć. Znowu wychodził z niej egoizm – przy tak ważnym wydarzeniu potrafiła myśleć jedynie o tym, że wpojenie już zawsze będzie jej przekleństwem. Westchnęła cicho, dla niech wręcz niezauważalnie.

Podeszła do Setha. – Nie potrafię w tej chwili okazać ci wsparcia i nie oczekuję, że to zrozumiesz. Chcę też, żebyś wiedział, że nie odwracam się od ciebie i nie chcę, żebyś i ty robił to mnie. Potrzebuję chyba czasu. – popatrzyła na niego uważnie, spojrzeniem starając się przekazać to, czego nie potrafiła wyrazić słowami.
- A co do sfory – zerknęła na Sama – Skąd i jakie to ważne stanowisko? – zapytała zainteresowana.

Ostatnio edytowany przez Leah Clearwater (2010-04-04 21:17:13)

-Leah...ja nie oczekuje że mnie poprzesz..znam Twoje zdanie na temat wpojenia..na temat miłości..*odwrócił się w jej stronę*
-Ja chce tylko żebyś tego nie skreślała..żebyś nie utrudniała tego wszystkiego...tak przyznaje wpoiłem sobie Vass....nawet jak bylem jeszcze z Kate..myślałem o Vass...nie umiem tego wytłumaczyć..ale prosze o jedno *podszedł do siostry*
-Nie dawaj tego w tak ostentacyjny sposób do zrozumienia że tak jej nie cierpisz...prosze..zrób chociaż tyle dla mnie..*poprosił ją cicho*
-Nie odwróce sie od Ciebie...nawet jeśli byś tego chciała, jesteśmy rodzeństwem *uśmiechnął sie lekko*..zrozum to jest dla mnie bardzo szczęśliwy dzień, ale nie oczekuje że sie uśmiechniesz..*spojrzał jej w oczy, uśmiechnął się do niej i przytulił ją lekko*
-Ja wiem że Ty czasem nie umiesz powiedzieć wszystkiego co byś chciała...*szepnął tak by tylko ona słyszała*
*odsunął się od niej i spojrzał na Sama*
-Sam..jestem wdzięczny za te pomoc..ale walka tu nic nie da..tu potrzebna jest rozmowa i dogadanie się a nie wydrapywanie sobie oczu..*westchnął cicho*
-Leah...to znaczy że możemy zamieszkać u mnie w pokoju...czy nie..*spytał po chwili*

- W takim razie zostawię was samych Seth. Jak musicie sobie coś obgadać to zostańcie i dogadujcie się. Będę niedaleko. I nie ma za co. - powiedział odwrócony do nich plecami i wpatrzony w morze. Ona tak bardzo lubi morze. przemknęło mu przez myśl.
- Tak Leah, Seth jest moim drugim zastępcą. Pierwszym jest Jake. A i nic mu się nie stanie. To raczej o siebie powinnaś się bać a nie grozić mi, że może mi coś zrobisz. Widzisz znam Cię dość dobrze i wiem jak troszczysz się o brata. Możesz mi wierzyć, że nic mu się nie stanie. A co do Jareda i Paula to nie uważam ich za godnych takiego stanowiska. - stwierdził i zaczął się oddalać. Musiał sobie sam ułożyć to w głowie a na razie nie mógł spokojnie myśleć. Szedł w stronę korzeni wyrzuconych na brzeg. Tam mógł się wyciszyć i pomyśleć.

Wzruszyła ramionami słysząc słowa Setha. Nie liczył chyba na to, że rzuci mu się teraz w ramiona i rozpłacze w uścisku rodzeństwa.
- Jakby nie było, jesteśmy rodziną – powiedziała cicho. Była chyba zbyt wyczerpana całym tym zamieszaniem i kłótnią. A do tego pojawienie się Sama. – Na kiedy planujecie ten ślub? – zapytała nie spoglądając już na niego. Ponownie usiadła na swojej ukochanej skałce, obejmując rękoma podkurczone w kolanach nogi. Szum fal uspokajał. Powoli się wyciszała i nie miała już siły na gwałtowne reakcje. Z wielką chęcią przemieniłaby się teraz w wilka, ale wiedziała, że jeszcze nie czas na to. Wpatrując się w zachodzące słońce, czekała na jakieś bardziej szczegółowe informacje ze strony Setha.
Ze swojej głowy starała się wyprzeć obraz oddalającego się Sama. Nie chciała, aby ktokolwiek wiedział, jak źle się teraz czuje.

*podszedł do niej i położył jej niepewnie dłoń na ramieniu, podejrzewał jak się czuła, pamiętał jaka była zakochana w Samie*
-Leah..oświadczyłem jej się dzisiaj..nie rozmawialiśmy jeszcze o konkretnym terminie...*przyznał cicho*...ale mam nadzieje że przyjdziesz na ślub..*spytał patrząc na fale oceanu*
-Wiem że nie jesteś zadowolona z faktu że sie żenie *no to ameryke odkrył*
-Leah...przepraszam że powiedziałem Ci to w taki sposób, ale tak sie cieszyłem..nadal ciesze, chciałem żebyś wiedziała pierwsza..*wyjaśnił*
*spojrzał kątem oka na Sama*
Pogadamy sobie później......przeginasz...powinieneś ją zrozumieć.. *pomyślał stojąc obok siostry*
-Leah..a jaki ten odświeżacz mam Ci kupić...o zapachu morskiej bryzy czy leśny...*spytał dla rozładowania atmosfery*

Ostatnio edytowany przez Seth (2010-04-04 22:31:04)

Nie ruszył się gdy Leah odchodziła. Był dość przybity by iść za nią i ją przepraszać. Jego oczy wbite w niebo promieniowały cierpieniem. To co czuł w sercu było gorsze niż ten ból, który czuł jeszcze parę dni temu. Chciało mu się płakać, wyć ale wiedział, że nie może się tak po prostu rozkleić. Czekał na Setha i na to co mu powie. Choć nadal nie był w stanie rozmawiać o Emily i o tym co czuje musiał się z tym zmierzyć.

Spojrzał na niego i uśmiechnął się. Wiedział, że go zrozumie jak mu powie co czuje.
- Seth teraz kiedy i ty doznałeś wpojenia pewnie mnie zrozumiesz. Widzisz Emily - zaczerpnął powietrza i zamknął oczy tłumiąc łzy. - wyjechała tak nagle nie zostawiając żadnej wiadomości. Nie wiem co się z nią dzieje. Nie wiem nawet gdzie jest. Wiem, że zachowuję się jak ostatni bałwan ale me serce tęskni a duszę rozpiera ból tak ogromny, że trzymanie go w sobie powoduje porywczość i zmiany nastrojów. - powiedział z głową zwróconą w stronę chłopaka. Spod powieki wymknęła się jedna łza którą jednak szybko starł dłonią. Czerwony ślad po szwie śmiał się szyderczo a pięści zacisnął mimowolnie starając się wziąć się w garść.
- Teraz już wiesz jak się czuję i dlaczego nie mogę przestać o niej myśleć. Ty przecież cały czas myślisz o Vasilii. Mam rację? - bardziej stwierdził niż spytał. Leżał spokojnie choć narastał w nim gniew.